7 Aralık 2008 Pazar


"ıssız" bi adam sevmedim hiç. onların rengarenk kişilikleri içinde, bir solukta zevkle yürüyen sohbetleri, ani verilen kararları ardından düştüğü ıssızlığa dokunmayı sevdim. dokunduğum ıssızlığı dağıtmayı sevdim. dağıttığım ıssızlığın yerine yerleşmeyi sevdim. o ıssızlığa kendini kaptıranları değil, o ıssızlığa benimle bir direnenleri sevdim. bana göre o sevdiklerim "ıssız" değil, "bensiz" diler.. işte ben o "bensiz"liğe kendimi koydum. kimi zaman doldurdum, kimi zaman yetmedim eksik kaldım. ses oldum, bazen de gürültü; tek oldum, bazen de kalabalık; ıs oldum; "ıssız" olmadım hiç. ıssızlığı bozmaya geldim.

Hiç yorum yok: