"ıssız" bi adam sevmedim hiç. onların rengarenk kişilikleri içinde, bir solukta zevkle yürüyen sohbetleri, ani verilen kararları ardından düştüğü ıssızlığa dokunmayı sevdim. dokunduğum ıssızlığı dağıtmayı sevdim. dağıttığım ıssızlığın yerine yerleşmeyi sevdim. o ıssızlığa kendini kaptıranları değil, o ıssızlığa benimle bir direnenleri sevdim. bana göre o sevdiklerim "ıssız" değil, "bensiz" diler.. işte ben o "bensiz"liğe kendimi koydum. kimi zaman doldurdum, kimi zaman yetmedim eksik kaldım. ses oldum, bazen de gürültü; tek oldum, bazen de kalabalık; ıs oldum; "ıssız" olmadım hiç. ıssızlığı bozmaya geldim.